Herbed Greek Lamb Loin Chops with Feta Salad

Yield: 12 servings.

Ingredients

12 American Lamb loin chops
1½ cups extra virgin olive oil
¼ cup flat leaf parsley, leaves only, finely chopped
1 Tbsp. rosemary sprigs, finely chopped
¼ cup oregano leaves, fresh, finely chopped
8 garlic cloves, chopped
¼ cup lemon juice
to taste, sea salt and cracked black pepper
Salad:
½ cup feta cheese crumbles
1 cup teardrop or grape tomatoes
½ cup kalamata olives
½ cup red onion, sliced
1 cup cucumbers, halved lengthwise, thinly sliced
1 Tbsp. mint leaves, torn or rough-chopped
½ up extra virgin olive oil
¼ cup white wine vinegar
to taste, sea salt and black pepper
3 heads Boston bibb, romaine, or red leaf lettuce, separated into leaves

Directions

For lamb: In a large bowl, mix olive oil, parsley, rosemary, oregano, garlic and lemon juice. Season with salt and pepper. Add loin chops; toss to coat liberally. Let sit for 30 minutes to 1 hour. Grill lamb loin chops 2-3 minutes per side until medium-rare.
For salad: Mix together feta cheese, tomatoes, olives, onion, cucumbers, mint, olive oil, vinegar, salt and pepper.
To serve: Garnish lamb with feta salad atop leaf cups.

Spiral Spinach Pie (Strifti Spanakopita)

Ingredients

fresh baby spinach	1 lb
onion,finely chopped	1 medium
eggs	2
dill,finely chopped	¼ cup
stems spring onions,chopped	2
leek,chopped	½ cup
fresh flat-leaf parsley,finely chopped	¼ cup
fresh mint,finely chopped	¼ cup
garlic cloves,finely chopped	3
feta cheese,crumbled	1 cup
graviera cheese,grated	¼ cup (4oz)
kasseri cheese,grated	¼ cup (4oz)
greek extra virgin olive oil	¼ cup 2 tablespoons
nutmeg	a pinch
pinenuts,toasted	¼ cup
salt and pepper	a pinch
dried thyme	¼ cup
phyllo daugh,thawed	10-12 sheets
unsalted butter,clarified,for brushing How to cook Inside a cold oven, place your pizza stone on the bottom rack. Preheat oven to 425 degrees (25 minutes to make certain the stone is evenly heated). Then turn it down to 375 F. In a large skillet, add 1 tablespoon of extra virgin olive oil and the spinach over a medium heat.  Cook until the spinach has wilted.  Squeeze and drain the excess liquids and rough chop. In a large skillet, heat 1 tablespoon of extra virgin olive oil over a medium heat and add the onion. Sauté until soft and glossy (5-6 minutes). Then add the garlic, leeks, spring onions, and cook for 2-3 minutes making sure to stir. Add the spinach, dill, parsley, mint, salt and pepper. Stir and cook for several minutes. Transfer to a mixing bowl and set it aside to cool completely. In the cooled spinach mixture, stir in the cheeses, eggs, pine nuts, and nutmeg. Roughly divide the mixture into 10-12 portions. On your work surface, lay 1 sheet phyllo and brush the entire sheet with butter. Fold over 1 inch and then add 1 portion of the spinach mixture spreading it lengthwise.  Flatten the mixture and fold over once and fold in the sides to keep the mixture sealed in.  Slowly roll the phyllo to the end. Carefully twist it in the shape of a snake. From either end, carefully roll the phyllo in a spiral shape.  Butter the end to stick. Repeat. With your pastry brush, brush butter over each portion and the bottoms.  Sprinkle the tops with thyme. Transfer the spanakopites to the pizza stone. Bake at 375 F (about 35-40 minutes) or until golden brown both on the top and bottom. Remove the entire pizza stone with the spanakopites on top and place on the stone on its heavy-duty chrome rack.  Serve hot at the table.

An other version of Spanakopita from the Ikaria Island !!!!

When Diane Kochilas said we were making phyllo, I confess I was intimidated. But as Kochilas taught me, although “phyllo” means “leaf,” that leaf need not be the paper-thin type we’re accustomed to seeing in flaky Middle Eastern pastries. It may be, as it is here, a thin but readily made dough, rich in olive oil, smooth to the touch and easy to handle.

Kochilas’s father is Greek, but she was born in New York and now divides her time among Athens, where she has primarily lived since 1992; the island of Ikaria, where she runs a cooking school; and Manhattan. It’s mostly thanks to her 10 books that I know a bit about cooking Greek food.

In her Athens kitchen this past fall, Kochilas and I made hortopita, essentially a massive pile of mixed greens, herbs, leek and winter squash, all encased in the phyllo. It’s a bit of work, to be sure, but Kochilas has codified the process so that it’s straightforward, and the results are both delicious and impressive.

We got together because I had asked her how to make strapatsada, a simple dish of eggs scrambled into grated tomatoes with which I’d become enamored. But this was a flimsy excuse, because she could (and did) describe how to make the dish in five minutes. And so we tackled the pie.

Kochilas’s counter was half-covered in greens, one of which I’d never seen (Mediterranean hartwort, which I’ll probably never see again); the others — sorrel, chard, wild fennel, chervil and others — are more common. But hortopita began, and for many people continues, as a collection of wild greens gathered from their gardens or surrounding hills; whatever you find is what you use. “Any combination of sweet (as in not bitter) leafy greens and aromatic herbs will work,” Kochilas said, “except basil, which Greeks never use in pies. The more the merrier.” But to me, chard and chervil are standouts. Otherwise, think of the ingredient list here as a suggestion; you want a big pile of greens and herbs. Gathering them is a bigger challenge than making the phyllo, which, with this recipe, shouldn’t be intimidating at all.This terrific recipe for a massive pile of mixed greens, herbs, leek and winter squash, all encased in homemade phyllo dough, came to The Times from the noted Greek-born food writer and cooking instructor Diane Kochilas, with whom Mark Bittman cooked in her Athens apartment. It’s a bit of work, to be sure, but Kochilas has codified the process so that it’s straightforward, and the results are both delicious and impressive. It's important to note that the phyllo dough created here need not be the extremely thin version we see in pastries, but rather a reasonably thin and easily worked dough rich in olive oil. It seems daunting. It is not.
It seems scary at first, making your own phyllo dough. But with this recipe, we learn that although phyllo means leaf, that leaf need not be the paper-thin kind we’re used to seeing in Middle Eastern pastry. A Greek chef, Diane Kochilas, gives the lesson here, and she’s not overly careful of the dough, she patches holes where needed and she uses a good amount of olive oil. It’s delicious.

For the Phyllo

Ingredients

• 3 ½ to 4 ½ cups finely ground durum semolina
• 1 scant teaspoon salt
• 1 ¼ cups water
• ½ cup extra-virgin olive oil, plus more for the bowl
• 1 tablespoon red-wine vinegar or lemon juice

Preparation

1. In the bowl of a mixer fitted with a dough hook, combine 3 1/4 cups of the flour and salt. Add the water, olive oil and vinegar or lemon juice. Mix on low speed for 3 minutes, then increase speed to medium. Knead with the hook, stopping the mixer to add additional flour in 1/4-cup increments as needed, until the dough is very smooth and pliant. The whole mixing process should take about 10 to 12 minutes.
2. Transfer the dough to an oiled bowl. Cover tightly with plastic wrap, and let stand for 1 hour at room temperature. You can store the dough, well wrapped, in the refrigerator for several days or in the freezer for up to two weeks. Bring to room temperature before using. (If it’s frozen, first defrost in the refrigerator.)

For the Pie

Ingredients

• 2 pounds pumpkin or butternut squash, peeled, seeded and shredded
• Coarse sea salt
• 1 bunch Swiss chard (preferably green stemmed)
• ½ pound flat-leaf spinach
• 1 bunch sweet sorrel
• 1 bunch Mediterranean hartwort, about 1 1/2 cups, chopped
• 1 bunch chervil, about 1 1/2 cups chopped
• 1 ½ cups snipped fresh dill
• 3 bunches wild fennel, leaves only, about 2 1/2 cups chopped
• 1 small bunch parsley, chopped
• 1 small bunch fresh oregano, chopped
• 1 small bunch mint leaves, chopped
• 1 cup extra-virgin olive oil
• 1 leek, tough greens trimmed and discarded, whites rinsed well and chopped
• 2 red onions, finely chopped
• 1 recipe for homemade phyllo, at room temperature and divided into four equal-size balls
• Flour for rolling out the pastry

Preparation

1. Put the pumpkin in a colander, salt lightly and toss. Weight the pumpkin with a plate and weights (some canned food will do), and drain for about an hour. Trim, wash, drain and coarsely chop the greens and herbs.
2. Preheat the oven to 350. Squeeze the pumpkin to get rid of as much liquid as possible. Heat 2 tablespoons olive oil in a large skillet (or wide pot), and cook the pumpkin until it wilts and most or all of its liquid has evaporated. Transfer to a large bowl.
3. Wipe the skillet clean, and heat 2 tablespoons of olive oil in it; cook down the leek and onions, stirring, until wilted. Transfer to the bowl with the pumpkin.
4. Heat another 2 tablespoons of oil in the skillet, and wilt the chard and spinach; add to the bowl. Add the remaining greens and herbs to the bowl, and season to taste with a generous amount of salt and a little pepper. Reserve 8 tablespoons of olive oil; stir what remains into the greens mixture.
5. Lightly oil a 15-inch round pan or a shallow, rectangular roasting or sheet pan (16 inches by 12 inches). Roll out the first dough ball on a lightly floured surface, using the shape of your pan as the guide. For round pans, roll out to a circle about 18 inches in diameter; for rectangular pans, roll out to a rectangle about 3 inches larger than the perimeter of the pan. Place the dough inside, leaving about 2 inches hanging over the edge. Brush with two tablespoons of olive oil. Repeat with the second piece of dough. Brush that too with olive oil. Spread the filling evenly over the phyllo.
6. Repeat the rolling process for the third sheet, placing it over the filling and pressing down gently. Brush with olive oil. Finally, roll out the last piece of dough to a slightly smaller piece, and place it over the surface of the pie. Join and fold in the bottom and top overhanging dough, rolling it around the perimeter of the pan to form a pretty rim. Brush the top of the pie generously with olive oil. Score into serving pieces (do not cut through to the bottom).
7. Place in the center rack of the oven, and bake for about 40 to 50 minutes, or until the pastry is golden and crisp and the pie pulls away from the perimeter of the pan. Remove, cool in the pan and serve warm or at room temperature.

ΚΙΧΙ - Στριφτή Σπανακοτυροπιτα

Λαχταριστή τούρτα βύσσινο

Απαιτούμενος χρόνος: 35 λεπτά
Βαθμός δυσκολίας (από 1 - 5): 1 - Πολύ εύκολη

Υλικά

Για 6-8 άτομα

Για το πανεσπάνι βανίλιας

4 αβγά
1 κούπα ζάχαρη
1 κούπα αλεύρι που φουσκώνει μόνο
λίγη βανίλια

Για τη γέμιση

5 στραγγιστά γιαούρτια
3 φακελάκια ζελατίνη σκόνη
2 κούπες ασππρισμένα και χοντροκομμένα αμύγδαλα
250ml κρέμα γάλακτος
1 κούπα και 3 κουτάλια ζάχαρη
2 κομπόστες βύσσινο
3/4 κούπας νερό
1 βανίλια ή 1 κουταλάκι αμαρέτο λικέρ
2 κουτάλια κορν φλάουερ
2 κουτάλια ζάχαρη (για τη σάλτσα)

Εκτέλεση

Για το παντεσπάνι

Θερμαίνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς. Χτυπάμε τα αβγά με τη ζάχαρη για 15-20 λεπτά, να αφρατέψουν και να πήξουν.

Κοσκινίζουμε το αλεύρι με τη βανίλια και το ρίχνουμε πάνω από τα αβγά.

Ανακατεύουμε απαλά με μια σπάτουλα για να μην φύγει ο αέρας. Πασπαλίζουμε με αλεύρι στη συνέχεια βουτυρώνουμε ένα ταψάκι 25 εκ. και ρίχνουμε το μείγμα μέσα.

Ψήνουμε για 30 λεπτά μέχρι να βγαίνει καθαρή η οδοντογλυφίδα.

Για τη γέμιση

Χτυπάμε την κρέμα γάλακτος με 3 κουτάλια σε σαντιγί.

Χτυπάμε τα γιαούρτια με την υπόλοιπη ζάχαρη, και ανακατεύουμε απαλά με τη σαντιγί.

Σε κατσαρολάκι ζεσταίνουμε το νερό και λιώνουμε τη ζελατίνη. Μόλις κρυώσει την προσθέτουμε στην κρέμα γιαουρτιού.

Ανακατεύουμε μέσα και τη βανίλια ή το λικέρ και τα αμύγδαλα.

Στραγγίζουμε φυλώντας το ζουμί, τη μία κονσέρβα βύσσινα και τα ρίχνουμε και αυτά στην κρέμα.

Στρώνουμε την κρέμα πάνω στον πάτο παντεσπάνι βανίλιας και τοποθετούμε στο ψυγείο να σφίξει καλά.

Εν τω μεταξύ ετοιμάζουμε μία σάλτσα με τη μία κονσέρβα βύσσινο και το ζουμί που έχουμε κρατήσει, 1 κουτάλι ζάχαρη και το κορν φλάουερ.

Τα ανακατεύουμε όλα μαζί σε χαμηλή φωτιά να δέσει η σάλτσα και περιχύνουμε το γλυκό μας.

Κέικ με καραμελωμένες μπανάνες

Υλικά

Για 4-6 άτομα

4 ώριμες μπανάνες
2 φλιτζάνια αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 κουταλάκι του γλυκού αλάτι
1 κουταλάκι του γλυκού μπέικιν πάουντερ
1 κουταλάκι του γλυκού μαγειρική σόδα (σκόνη)
1/2 φλιτζάνι βούτυρο μαλακό
1 φλιτζάνι ζάχαρη
2 μεγάλα αυγά
1/2 κουταλιά του γλυκού βανίλια
1 κουταλιά της σούπας γάλα
1 φλιτζάνι ψιλοκομμένα καρύδια
Σως καραμέλα

 

Εκτέλεση

Προθερμαίνετε το φούρνο στους 160 ° C στις αντιστάσεις.

Ξεφλουδίζουμε τις 2 μπανάνες και τις πολτοποιούμε μέχρι να γίνει ένα απαλό και λείο μείγμα.
Σε διαφορετικό σκεύος ρίχνουμε 2 φλιτζάνια αλεύρι για όλες τις χρήσεις, 1 κουταλάκι του γλυκού αλάτι, 1 κουταλάκι του γλυκού μπέικιν πάουντερ, 1 κουταλάκι του γλυκού μαγειρική σόδα (σκόνη) και ανακατεύετε για 1 λεπτό.

Έπειτα σε διαφορετικό μπολ ρίχνουμε το 1/2 φλιτζάνι βούτυρο μαλακό μαζί με το 1 φλιτζάνι ζάχαρη και ανακατεύουμε με μια σπάτουλα μέχρι να ενωθούν τα υλικά μας και να αποκτήσει μια κρεμώδης υφή.
Στη συνέχεια ρίχνουμε το μείγμα της μπανάνας μέσα στο μείγμα του βουτύρου και σ ανακατεύουμε μέχρι να ομογενοποιηθεί το μείγμα.

Έπειτα ρίχνουμε το πρώτο αυγό και ανακατεύουμε και μετά το δεύτερο και ξανά ανακατεύουμε, προσθέτουμε το μισό κουταλάκι του γλυκού βανίλια εσάνς και τη μια κουταλιά της σούπας γάλα και ανακατεύουμε και προσθέτουμε 1 φλιτζάνι ψιλοκομμένα καρύδια, ανακατεύουμε λίγο και ρίχνουμε σταδιακά το μείγμα με το αλεύρι και ανακατεύουμε συγχρόνως με τη σπάτουλα μέχρι να γίνει το μείγμα μας σαν παχύρρευστος χυλός.
Στη συνέχεια απλώστε την καραμέλα μέσα στη φόρμα και απλώνετε τις μπανάνες σε ολόκληρη την επιφάνεια της φόρμας.

Ρίχνουμε το μείγμα για κέικ μέσα στη φόρμα και ψήνουμε για 1 ώρα και 10 λεπτά.

Κέικ με Μακεδονικό Χαλβά και Μαστίχα Χίου – «My Big Fat Greek Cake» for World Baking Day Event!

• Απόδοση: 1 (16-18 Μερίδες)
• 
  
• Προετοιμασία: 30 λεπτά
• Μαγείρεμα: 50 λεπτά
• Έτοιμο σε: 1 ώρα 20 λεπτά

Η έμπνευση
Όταν ήρθε η ώρα να αποφασίσω την συνταγή που θα επέλεγα, για να συμμετάσχω, στο World Baking Day, είχα σχεδόν καταλήξει να μοιραστώ μαζί σας το αγαπημένο μου κέικ, αυτό που με μεγάλωσε, με μύησε στον «κόσμο» της ζαχαροπλαστικής και αγαπώ όσο τίποτα άλλο, αυτό της μαμάς μου, το απλό αλλά τόσο μοναδικό για εμένα.
Το κέικ της μαμάς μου, εκτός από αναμνήσεις πάντα περιείχε και μαργαρίνη... με αυτή μεγαλώσαμε, με αυτή και το τρυφερό κέικ της μαμάς!

Την τελευταία όμως στιγμή θέλησα να φτιάξω ένα μοναδικό κέικ!
Μια συνταγή από την αρχή με περισσότερη έμπνευση, που θα ήταν δικό μου δημιούργημα και θα ένιωθα υπερήφανη γιΆ αυτό, βέβαια σε μια συνταγή κέικ, τι καινούριο μπορείς να εμπνευστείς εκτός από μια ιδέα για συνδυασμούς υλικών που θα απογείωναν το απλό, γευστικό κέικ, της μαμάς μου...
Σκέφτηκα λοιπόν, εφόσον θα συμμετείχα στο World Baking Day, να σας συστήσω με αγαπημένα Ελληνικά προϊόντα.
Έτσι κατέληξα στο project «My Big Fat Greek Cake»!
Σ΄αυτό λοιπόν το Ελληνικό Κέικ, να σας παρουσιάσω δύο μοναδικά Ελληνικά προϊόντα, την Μαστίχα από το νησί της Χίου, που είναι άλλωστε γνωστή παγκόσμια, τόσο για το άρωμά της, για τις ευεργετικές της ιδιότητες αλλά και επειδή παράγεται μόνο στη Ελλάδα!
Το δεύτερο Ελληνικό υλικό που διάλεξα να γνωρίσετε είναι ο Μακεδονικός Χαλβάς!
Ο Μακεδονικός Χαλβάς παρασκευάζεται με θρεπτικό ταχίνι!
Στην Ελλάδα τον απολαμβάνουμε σαν γλυκό, καθώς περιέχει ένα σιρόπι ζάχαρης και είναι ένα παραδοσιακό, αγαπημένο προϊόν!
Ο χαλβάς μπορεί να περιέχει κακάο, βανίλια, αμύγδαλα ή μαστίχα.
Επίσης είναι ένα προϊόν που μπορείτε να προμηθευτείτε και στο εξωτερικό και να φτιάξετε απίθανα γλυκά!
Αυτή είναι η ιστορία του δικού μου κέικ... τόσο νόστιμο, τόσο υγιεινό, τόσο Ελληνικό!
Μοιράζομαι την συνταγή του μαζί σας, με πολλή αγάπη! (Το World Baking Day Event για την Ελλάδα το έχει αναλάβει η Unilever Hellas και η προϋπόθεση συμμετοχής ήταν η χρήση μαργαρίνης στην συνταγή.)

Υλικά

• > Για το Κέικ
• 200 gr. μαργαρίνη σε θερμοκρασία δωματίου
• 375 ml. γάλα σε θερμοκρασία δωματίου
• 4 μεγάλα αυγά σε θερμοκρασία δωματίου
• 60 gr. ζάχαρη
• 250 gr. Μακεδονικό Χαλβά
• 500 gr. αλεύρι φαρίνα
• 1 μεγάλο πορτοκάλι χυμό και ξύσμα
• ½ κουταλάκι του γλυκού κοφτό μαστίχα κοπανισμένη
• 1 κουταλάκι του γλυκού baking powder
• 1 κουταλάκι του γλυκού εκχχύλισμα βανίλιας
• ¼ κουταλάκι του γλυκού αλάτι
• > Για την Επικάλυψη
• 150 gr. λευκή σοκολάτα
• 120 ml. κρέμα γάλακτος
• 1 κουταλιά της σούπας ξύσμα πορτοκαλιού
• 1 κουταλάκι του γλυκού μέλι
• Ελάχιστη μαστίχα

Οδηγίες

1. Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 200°C.
   Στο μίξερ χτυπάμε την μαργαρίνη με την λευκή ζάχαρη, για 3-4 λεπτά.
   Προσθέτουμε τους κρόκους έναν έναν.
   
2. Με ένα πιρούνι θρυμματίζουμε τον χαλβά.
   Θρυμματίζουμε την μαστίχα.
   Χαμηλώνουμε την ταχύτητα του μιξέρ και προσθέτουμε στο μείγμα τον χαλβά, την μαστίχα και το εκχύλισμα βανίλιας.
   
3. Στύβουμε το πορτοκάλι, παίρνουμε το ξύσμα, τα προσθέτουμε, μόλις ομογενοποιηθούν στο μείγμα σταματάμε το χτύπημα.
   Χτυπάμε τα ασπράδια και το αλάτι σε σφικτή μαρέγκα, σε γυάλινο μπολ.
   
4. Αναδιπλώνουμε την μαρέγκα μέσα στο μείγμα με μια σπάτουλα, με αργές κινήσεις.
   Κοσκινίζουμε το αλεύρι και το baking powder και προσθέτουμε το αλεύρι σε 3 δόσεις και εναλλάξ το γάλα.
   Περιμένουμε να αναμειχθεί καλά το μείγμα πριν προσθέσουμε την κάθε δόση.
   
5. Βουτυρώνουμε και αλευρώνουμε μια μεγάλη φόρμα για κέικ.
   Προσθέτουμε το μείγμα μέσα στην φόρμα.
   Ψήνουμε για 50 λεπτά στους 180°C. μέχρι το κέικ να πάρει ένα ωραίο χρυσό-καφέ χρώμα, δοκιμάζουμε βυθίζοντας μια οδοντογλυφίδα, αν έχει ψηθεί το κέικ θα βγαίνει καθαρή.
   Ξεφορμάρουμε το κέικ και το αφήνουμε να κρυώσει.
   
6. Ετοιμάζουμε την επικάλυψη:
   Βάζουμε την κρέμα γάλακτος σε ένα κατσαρολάκι και βράζουμε μέχρι να πάρει μια βράση.
   Μόλις πάρει την πρώτη βράση αποσύρουμε, προσθέτουμε την ψιλοκομμένη σοκολάτα και ανακατεύουμε καλά μέχρι να λιώσει και να έχει λεία υφή.
   Προσθέτουμε το ξύσμα, το μέλι, την μαστίχα και ανακατεύουμε.
   Αφήνουμε να κρυώσει ελαφρά και περιχύνουμε το κέικ.
7. πηγη

Ο Χαλβάς της Ρήνας από τον Οδηγό Μαγειρικής του Ν. Τσελεμεντέ

Ο Χαλβάς της Ρήνας δεν είναι χαλβάς αλλά ένα υπέροχο, αφράτο ραβανί με άρωμα κανέλας, η συνταγή είναι από τον Οδηγό Μαγειρικής του Ν. Τσελεμεντέ!

Ο Τσελεμεντές δεν ξεκίνησε σαν σπουδαίος μάγειρας αλλά σαν Food lover μελέτησε την τέχνη της μαγειρικής, εξελίχθηκε σαν μάγειρας και κατόπιν σε αρχιμάγειρα.
Οδηγήθηκε πέρα από τα Ελληνικά σύνορα όπου και επιστρέφοντας έφερε μαζί του πολλές γνώσεις και τεχνικές, φυσικά την προφανώς αγαπημένη του γαλλική κουζίνα και χάρισε απλόχερα στην Ελληνίδα νοικοκυρά το «προικό» βιβλίο μαγειρικής, τον Τσελεμεντέ.

Ο λατρεμένος Foodie έμελλε να «εξοριστεί» στην εξέλιξη της οικιακής μαγειρικής τα επόμενα χρόνια και ειδικά μετά το 1990, ο οδηγός μαγειρικής του Τσελεμεντέ θεωρούνταν ένα βιβλίο όπου οι συνταγές του δεν ταίριαζαν στις διατροφικές συνήθειες καθώς πλέον συνιστούσαν έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής ενάντια στα πλούσια, «βαριά» φαγητά και γλυκά που περιλάμβανε, αυτό όμως που καμία αλλαγή δεν κατάφερε να εξαλείψει, ήταν να παραμείνει το όνομά του συνώνυμο κάθε βιβλίου μαγειρικής.

Ο Νικόλαος Τσελεμεντές ήταν ένα βήμα παραπέρα έφερε την αλλαγή, έμαθε στους Έλληνες αναγνώστες του την πιο αγαπημένη όλων των εποχών την μπεσαμέλ, τις γαλλικές ζύμες και την επιτυχημένη σπιτική μαγιονέζα.

Έμαθε στην Ελληνίδα νοικοκυρά να βλέπει πέρα από το κατεστημένο της ως τότε τοπικής μαγειρικής, κάτι για το οποίο κατηγορήθηκε αλλά αυτό ήταν τότε στην «μόδα», όπως σήμερα είναι στην μόδα η βρώμη, όπως πριν 10 χρόνια υπήρξε το madness για την κρέμα γάλακτος που χώραγε παντού και πριν μια 5ετία η ρόκα-παρμεζάνα (όσο και να θέλουμε να τα ξεχάσουμε όλα αυτά δεν γίνεται).

Ο Τσελεμεντές όμως δεν έφερε μόνο την «ξένη» κουζίνα στην Ελλάδα αλλά μετέφρασε τις συνταγές της Ελληνικής κουζίνας στα Αγγλικά και κυκλοφόρησε στο εξωτερικό το βιβλίο Greek Cookery.

Υπήρξε πηγή έμπνευσης για την Ελληνική γαστρονομία και η Ελληνική γαστρονομία αλλά και Ελληνίδα νοικοκυρά ευγνώμονες για την ύπαρξή του!

Το 1987 έπιασα στα χέρια μου τον Τσελεμεντέ, η μάνα μου τον έκρυβε ψηλά σε ένα ντουλάπι γιατί ήταν δώρο γάμου και γι’ αυτήν περιττό, αφού ήξερε να μαγειρεύει.

Όταν ψήλωσα εκείνο το καλοκαίρι αρκετά για να ανοίγω το συρτάρι, μόλις κοιμόταν τον ξεφύλλιζα ασταμάτητα ξανά και ξανά, τα περισσότερα φαγητά δεν τα ήξερα αλλά ήξερα την μπεσαμέλ, η σελίδα εκεί ήταν τσακισμένη αλλά μόνο σε αυτή την συνταγή…

Μετά έπαιρνα το μολύβι και έβαζα κουκίδα δίπλα στην συνταγή που θα ήθελα να δοκιμάσω και τον ξανάβαζα στην θέση του.

Το επόμενο καλοκαίρι ήθελα να φτιάξω ζελέ με φρούτα αλλά δεν καταλάβαινα τι ήταν η ζελατίνη φανταζόμουν ότι ήταν το έτοιμο ζελέ άρα αυτό ήξερα να το φτιάξω έτσι και αλλιώς, οπότε αποφάσισα να φτιάξω χαλβά της Ρήνας, μου άρεσε και ο χαλβάς και το όνομα, βέβαια δεν τον έφτιαξα γιατί δεν είχαμε αμύγδαλα, τελικά έφτιαξα εκείνη την πουτίγκα με το ψωμί που ήταν το πιο εύκαιρο υλικό, μαζί με τις σταφίδες, την ζάχαρη και τα αυγά.

Ο Τσελεμεντές έπαψε να μπαίνει στο ντουλάπι ήταν πια δικός μου. Κάποια στιγμή η μαμά τον «δάνεισε» στην νονά μου, εκείνη την μέρα έκλαιγα ασταμάτητα γιατί έχασα 2 πολύτιμα πράγματα το αγαπημένο μου βιβλίο και την κούκλα μου την Ροζίτα, που και αυτή την «δάνεισε» στην κόρη της νονάς, για να σταματήσω την γκρίνια ο πατέρας μου υποσχέθηκε να μου πάρει άλλον Τσελεμεντέ και όντως μου έφερε ένα βαρύ ασήκωτο βιβλίο κόκκινο, την «Οικογενειακή Κουζίνα του Κ. Μάρκου» και τότε ήταν που νόμιζα ότι ο Τσελεμεντές ήταν βιβλίο μαγειρικής!

Ότι ο Τσελεμεντές ήταν μάγειρας και όχι βιβλίο το έμαθα μόνη μου αρκετά μεγάλη, πάντα γκρίνιαζα ότι μου στέρησαν το πρώτο μου βιβλίο μαγειρικής και πριν 10 χρόνια ήρθε ο πατέρας μου με τον Τσελεμεντέ στα χέρια… μόνο που ήταν πράσινος και στην καθαρεύουσα.

Πριν μερικά χρόνια τρώγοντας κάπου στην Σίφνο και συζητώντας για φαγητό, η κυρία Μαρία μου είπε με περηφάνια ότι ο Τσελεμεντές ήταν από την Σίφνο, την ιστορία για το σπίτι του και ότι στην Απολλωνία έχει το Μουσείο που είχε εκθέματα σχετικά με τον Τσελεμεντέ , επίσης ότι έχουν μερικά χρόνια που κάνουν στις αρχές Σεπτέμβρη και το Φεστιβάλ Κυκλαδικής Γαστρονομίας για να τιμήσουν τον Νικόλαο Τσελεμεντέ.

Πήγα άμεσα στην Απολλωνία να δω τα εκθέματα, οι φωτογραφίες απαγορεύονταν, τους εξήγησα ότι τις ήθελα για το blog και μου επέτρεψαν να βγάλω μόνο μία-δύο όποιες ήθελα.

Anyway προχτές έφτιαξα τον χαλβά της Ρήνας, με κάμποσα χρόνια καθυστέρηση, θυμήθηκα αυτή την ιστορία που για μένα ήταν η σημαντική αφορμή να αγαπήσω με την μαγειρική και κατόπιν με το Food blogging.

Αν ο Τσελεμεντές ζούσε σήμερα και έκανε ακριβώς το ίδιο με τότε, χρησιμοποιώντας όμως τα ηλεκτρονικά μέσα, σίγουρα θα ήταν ένας κορυφαίος Food blogger, η σελίδα του με τεράστια επισκεψιμότητα για το «ιδιαίτερο» της περιεχόμενο, σίγουρα θα ήταν μεταφρασμένη σε 2 γλώσσες την αγαπημένη του Γαλλική και αγγλικά, προφανώς εμείς οι υπόλοιποι Food bloggers θα τον είχαμε πρότυπο, θα «ζηλεύαμε» την επιτυχία του και θα τρώγαμε την σκόνη του.

Ο Χαλβάς της Ρήνας

° Προετοιμασία: 5′ ° Έτοιμο σε: 60′ ° Μερίδες: 12

Υλικά
για την ζύμη
> 230 gr. σιμιγδάλι ψιλό
> 80 gr. αμυγδαλόψιχα
> 115 gr. βούτυρο + 3 κουταλιές της σούπας επιπλέον για το ταψί
> 180 gr. ζάχαρη
> 4 αυγά
> 1 κάψουλα βανιλλίνη
> 1 κουταλάκι του γλυκού κανέλα

για το σιρόπι
> 400 gr. ζάχαρη
> 420 ml. νερό
> 2-3 κουταλιές της σούπας ανθόνερο
> Φλούδες εσπεριδοειδών
> 1 ξυλάκι κανέλα

Εκτέλεση βήμα-βήμα

Αφήνουμε το βούτυρο και τα αυγά να έρθουν σε θερμοκρασία δωματίου και προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180^ο C.
Στο μίξερ χτυπάμε το βούτυρο με την ζάχαρη για 7-8 λεπτά μέχρι να γίνει το μείγμα αφράτο και λευκό.

Προσθέτουμε τα αυγά ένα ένα, χαμηλώνοντας την ταχύτητα του μίξερ και προσθέτουμε την βανιλλίνη.

Σε ένα μπωλ ανακατεύουμε το σιμιγδάλι, την αμυγδαλόψιχα, την κανέλα και τα προσθέτουμε στο αφράτο μείγμα, ανακατεύοντας απαλά με σπάτουλα μέχρι να ενσωματωθούν και να ομογενοποιηθούν σε μια ζύμη.

Αλείφουμε ένα ταψί ή ένα πυρέξ με τις 3 κουταλιές βούτυρο και ρίχνουμε μέσα το μείγμα, το ταψί που θα χρησιμοποιήσουμε πρέπει να έχει τέτοιο μέγεθος ώστε να είναι η ζύμη να έχει περίπου 2,5 δάχτυλα ύψος.

Ψήνουμε για 40-45 περίπου λεπτά, μέχρι να η επιφάνεια να πάρει χρυσό χρώμα.

Ταυτόχρονα ετοιμάζουμε το σιρόπι, βράζοντας όλα τα υλικά, εκτός από το ανθόνερο, για 5 λεπτά.
Προσθέτουμε το ανθόνερο μόλις το σιρόπι είναι χλιαρό.

Βγάζουμε τον χαλβά από τον φούρνο και χαράζουμε με κοφτερό μαχαίρι σε 12 κομμάτια.

Κουταλιά-κουταλιά σιροπιάζουμε τον χαλβά με προσοχή να μην χαλάσει η κρούστα του.

Ο χαλβάς τρώγεται ζεστός και κρύος!

Tips:
– Αν θέλετε πασπαλίστε την επιφάνεια με χοντροσπασμένο αμύγδαλο.
– Αν δεν έχετε αμύγδαλο χρησιμοποιήστε καρύδι.
– Το αμύγδαλο πρέπει να είναι ασπρισμένο, εγω χρησιμοποίησα μισό ασπρισμένο και μισό με την φλούδα.
– Αν θέλετε μπορείτε να προσθέσετε λίγο ξύσμα λεμονιού άλλα όχι αρκετό ώστε να καλύψει την γεύση της κανέλας.
– Αυτό το γλύκισμα είναι τέλειο και για παντεσπάνι.

 

πηγη

Κουραμπιέδες

Οι κουραμπιέδες  αποτελούν ανασπόσπαστο κομμάτι της γαστρονομικής κουλτούρας μας.
Το γλυκό της παράδοσης, της απόλαυσης, της χαράς κάθε νοικοκυράς, οι περισσότερες νοικοκυρές με περηφάνια σερβίρουν έναν κουραμπιέ σε όποιον επισκεφθεί το ζεστό σπιτικό της, περιμένοντας να ακούσουν την μαγική φράση «θέλω την συνταγή»!

Μπορεί βέβαια τους κουραμπιέδες να τους έχεις συνδέσει με την γιορτή των Χριστουγέννων αλλά αν εξετάσουμε καλύτερα το πράγμα, οι κουραμπιέδες στην παράδοση και την λαογραφία μας είναι το απόλυτο γιορτινό γλύκισμα, που ψήνεται και σερβίρεται όλο τον χρόνο και όχι μόνο τα Χριστούγεννα, για παράδειγμα ο γαμήλιος κουραμπιές ή της βάφτισης αλλά και ο Πασχαλινός κουραμπιές, ειδικά στα νησιά οι κουραμπιέδες αποτελούν ένα γλύκισμα, με αρκετές παραλλαγές, παντώς καιρού μαζί με τις αγαπημένες δίπλες!

Ο κουραμπιές σαν λέξη προέρχεται από τα βάθη της Ανατολής, kurabiye. Αυτό το «ξερό μπισκότο» αφού χρησιμοποιήθηκε, όπως λέγεται, για να χορταίνουν κάποτε οι στρατιώτες, αργότερα και στην εξέλιξή του μέχρι σήμερα εμπλουτίστηκε με ζάχαρες, αμύγδαλα, λογιών-λογιών βουτύρατα, αρωματικά, για να φτάσει σήμερα να έχει παραλλαγές και εκδοχές όπως σοκολάτα, αρωματικά και μπαχαρικά, μέλι, διάφορους ξηρούς καρπούς, άλλες λιπαρές ουσίες, superfoods (γκότζι μπέρι, σπόρους τσία, κράμπερις, αλεύρα ασυνήθιστα) ακόμη και στέβια.

Μπορεί να υπάρχουν πολλές παραλλαγές για κουραμπιέδες και δεν θέλω να σας την «χαλάσω» όμως δεν υπάρχουν light κουραμπιέδες και «υγιεινοί», ούτε κουραμπιέδες της πρωτάρας.
Για όσους πρέπει να προσέχουν την διατροφή τους θα φάνε με μέτρο, για όσους έχουν θέμα υγείας που έχει σχέση με την ζάχαρη θα ακολουθήσουν την συμβουλή του γιατρού τους και για την πρωτάρα υπάρχει πάντα η πρώτη φορά που μπορεί να έχει και λόγο η αποτυχία!

Διαβάζουμε συχνά για μυστικά σε μια συνταγή, πόσο μάλλον για την συνταγή για κουραμπιέδες!
Οι κουραμπιέδες χρειάζονται καλό βούτυρο χωρίς δεύετρη σκέψη, πρόβειο ή αγελαδινό ή ακόμη και μια μίξη των δύο, παλαιότερα η γλίνα ήταν το βασικό συστατικό τους, χτύπημα καλό με την ζάχαρη, απαραίτητο!
Το πρόβειο βούτυρο δίνει μια τραγανή υφή και αφράτη ενώ το αγελαδινό τύπου Κερκύρας πιο «μαλακή» σαν μπισκότο.
Χρειάζονται ένα σωστά καβουρντισμένο αμύγδαλο, που το καλύτερο είναι να μπει ολόκληρο αλλιώς πολύ χοντροκομμένο.
Το μπράντυ ή το Μεταξά, προσωπικά, το θεωρώ βασικό συστατικό μαζί με το μοσχοκάρυδο και το μαλακό αλεύρι.
Η δική μου συνταγή έχει αυγά και ελάχιστο ξύσμα λεμονιού.
Το σχήμα είναι θέμα γούστου, όπως και τα αρώματα η αλισίβα δεν είναι απαραίτητη εφόσον δεν έχεις δυνατότητα να φτιάξεις την δική σου, όμως αν θες δες εδώ πόσο εύκολο είναι, η αλισίβα δεν αρωματίζει, δίνει πιο τραγανό αποτέλεσμα.

Θυμήθηκα επίσης σε έναν παλιό Καζαμία, ξέρεις εκείνο το Πρωτοχρονιάτικο βιβλιαράκι ποικίλης ύλης, που μαζί με το λαχείο ήταν από τις must αγορές της Πρωτοχρονιάς, να δίνει συνταγή για κουραμπιέδες με νέα φυτίνη, πόσο «φανταστικό» όμως που θεωρούσαν σχεδόν όλες οι νοικοκυρές οτι πρόκειται όχι για φυτικό αλλά ζωικό προϊόν, το οποίο μάλιστα και νήστευαν;

Κατά την γνώμη μου επίσης ωραίοι κουραμπιέδες που έχω φάει είναι αυτοί της Νέας Καρβάλης, μάλλον θα τους φτιάξω για την Πρωτοχρονιά από την Στέλλα Σπανού και το βιβλίο της Καβάλας Γεύσεις για να θυμηθώ τα παιδικά μου χρόνια, αφού στο παντοπωλείο της γειτονιάς ήταν best seller, το 1988 δίναμε 20 δραχμές και παίρναμε έναν κουραμπιέ.

Πάντως αν θέλεις να φτιάξεις κουραμπιέδες για πρώτη φορά μην διστάσεις και ακολούθησε μια συνταγή από κάποιον που εμπιστεύεσαι, πειραματίσου και στα επόμενα χρόνια θα φτιάχνεις τους αγαπημένους σου κουραμπιέδες, όπως ακριβώς τους θες!

Κουραμπιέδες vs Μελομακάρονα
Αλήθεια εσύ προτιμάς τα μελομακάρονα ή τους κουραμπιέδες;
Στο δικό μας σπιτικό μέχρι την ημέρα των Χριστούγεννων τρώμε και τρώγαμε μόνο μελομακάρονα, ενώ οι κουραμπιέδες ήταν το γλυκό μετά τα Χριστούγεννα.
Αυτό ήταν μια συνήθεια που δεν είχε κάποιο ουσιαστικό λόγο να «υπάρχει», απλά μια εσωτερική οικογενειακή παράδοση που ήθελε το μελομακάρονο να είναι το γλυκό της νηστείας πριν τα Χριστούγεννα.

Φυσικά στο «γνωστό» ντουλάπι φυλάγονταν και το τεράστιο κουτί με τους κουραμπιέδες για τους ξένους, και ενώ οι μελομακαρονάδες του σπιτιού απολάμβαναν «ελεύθερα» το αγαπημένο τους γλυκό, εγώ με τον μπαμπά τρώγαμε από ένα κουραμπιέ κάθε μέρα στα κρυφά και κάθε χρόνο το μικρό μας μυστικό προδίδονταν από τις «αχνισμένες» μας μπλούζες και πρόσωπα.

Μάλλον ανήκω στην κατηγορία κουραμπιεδού χωρίς όμως να μπορώ να αντισταθώ σε ένα υπέροχο μυρωδάτο και τέλεια μελωμένο μελομακάρονο, το ίδιο πιστεύω οτι συμβαίνει με τους περισσότερους, γι΄αυτό ας πάψει η γλυκιά αυτή κόντρα.

Enjoy!

---

Κουραμπιέδες
•Προετοιμασία: 30′ •Έτοιμο σε: 4 ώρες •Ποσότητα: 50 κομμάτια •Επίπεδο Δυσκολίας: Μέτριο

Υλικά
500 gr. βούτυρο πρόβειο ή γάλακτος
350 gr. αμύγδαλα
800 gr. αλεύρι μαλακό
110 gr. ζάχαρη άχνη
50 ml. κονιάκ
50 ml. ανθρακούχο νερό παγωμένο ή 50 ml. αλισίβα
1 ολόκληρο αυγό
2 κρόκους αυγών
½ κουταλάκι του γλυκού ξύσμα λεμονιού
½ κουταλάκι του γλυκού μοσχοκάρυδο
1 κουταλάκι του γλυκού σόδα
2 κάψουλες βανίλιας ή λοβό βανίλιας

για το πασπάλισμα
Άχνη ζάχαρη
1 κουταλιά της σούπας νισεστέ ή κόρν φλάουρ
½ κάψουλα βανιλλίνης

Εκτέλεση Συνταγής Βήμα-Βήμα

Η ζύμη
Καβουρδίζουμε το αμύγδαλο,στον φούρνο στους 160°C για 8 λεπτά ή αλλιώς σε ένα τηγάνι για μερικά λεπτά.
Μπορούμε το αμύγδαλο να το αφήσουμε ολόκληρο ή να το σπάσουμε σε χοντρά κομμάτια.

Στο μίξερ χτυπάμε το βούτυρο, την βανίλια και τα 110 gr. άχνη μέχρι να ασπρίσουν και να αφρατέψουν πολύ καλά, περίπου 15-20 λεπτά.

Προσθέτουμε το αμύγδαλο.
Προσθέτουμε τα αυγά και 2 κουταλιές της σούπας αλεύρι.
Προσθέτουμε την σόδα στο κονιάκ ανακατεύουμε και τα προσθέτουμε στο μείγμα μαζί με την αλυσίβα, το μοσχοκάρυδο και το ξύσμα λεμονιού.

Σταματάμε το χτύπημα και προσθέτουμε το αλεύρι σταδιακά μέχρι να ενσωματώσουμε στην ζύμη όλο το αλεύρι, μπορεί να χρειαστεί επιπλέον αλεύρι.
Ζυμώνουμε μέχρι να σχηματιστεί μία αφράτη βουτυράτη ζύμη που θα ξεκολλάει από τα χέρια μας!

Πώς θα πλάσουμε τους τέλειους κουραμπιέδες
Πλάθουμε κουραμπιέδες σε στρογγυλό σχήμα ή με κουπ πάτ κόβουμε τον κουραμπιέ στο σχήμα που θέλουμε, αφού ανοίξουμε την ζύμη με πλάστη πάχους 1-1,5 εκατοστό περίπου.

Για τους κουραμπιέδες η ζύμη θα πρέπει να έχει βάρος:
Mικρά κουραμπιεδάκια-μπουκίτσες 10 gr.
Μεσαίου μεγέθους 15-18 gr.
Μεγάλου μεγέθους 20 gr.

Tο ψήσιμο
Τους τοποθετούμε σε αντικολλητικό ταψί και τους ψήνουμε για 30-35′ λεπτά στους 165°C τους μεγάλους, μέτριους 25 λεπτά και τους μικρούς 20-22 λεπτά.
Βέβαια οι χρόνοι ψησίματος μπορεί να διαφέρουν από φούρνο σε φούρνο.

Πώς αχνίζουμε – πασπάλιζουμε με άχνη ζάχαρη
Μόλις βγάλουμε τους κουραμπιέδες τους ακουμπάμε σε σχάρα να κρυώσουν για 1-2 ώρες.
Σε ένα μπωλ ανακατεύουμε την άχνη, το νισεστέ και ½ από την κάψουλα της βανιλλίνης.

Κατόπιν σε ένα ταψί στρώνουμε ένα παχύ στρώμα κοσκινισμένης άχνης.
Βάζουμε τους κουραμπιέδες σε αραιή σειρά και πασπαλίζουμε άχνη με μία σίτα.

Τέλος σε ένα μπώλ βάζουμε άχνη τους βουτάμε πάλι,τους τινάζουμε και τους τοποθετούμε σε μία πιατέλα!

Σημειώσεις για την συνταγή:
1. Μην παραλείψεις να χτυπήσεις το βούτυρο με την άχνη για τουλάχιστον 15 λεπτά
2. Φρόντισε να έχεις προθερμάνει πολύ καλά τον φούρνο
3. Αν θέλεις να ψηθούν τέλεια, ομοιόμορφα κόψε ισόποσους κουραμπιέδες
4. Το αλκοόλ μπορεί να είναι και λικέρ μαστίχα ή αμαρέτο, αυτό είναι δική σου επιλογή
5. Μπορείς να ραντίσεις με ανθόνερο ή ροδόνερο.
6. Αν θέλεις χρησιμοποίησε ένα λοβό-φασόλι βανίλιας για υπέροχο, πλούσιο αρωμα βανίλιας, τον λοβό μην τον πετάξεις αρωμάτισε την άχνη που θα χρησιμοποιήσεις για το άχνισμά τους. Ρίξε την άχνη σε βάζο που κλείνει ερμητικά και τοποθέτησε μέσα το φασόλι βανίλιας, κλείσε για 2-3 ημέρες το βάζο και άνοιξέ το όταν τους αχνίσεις.
7. Άσε τους κουραμπιέδες να στεγνώσουν-κρυώσουν πολύ καλά πριν τους αχνίσεις για να μην «κρυσταλλώσει» η ζάχαρη και κάνει την υγρή κρούστα.
8. Το βούτυρο είναι βασικό συστατικό, εκτός αν σκοπεύεις να φτιάξεις κουραμπιέδες λαδιού.
9. Το μοσχοκάρυδο και το ξύσμα είναι προαιρετικό, όμως το μοσχοκάρυδο τους δίνει μια υπέροχη «ζεστασιά» στο άρωμα.

 

Πηγη

Οι 14 'ψαγμένες' ταβέρνες σε όλη την Ελλάδα

Το 'Άμα Λάχει' στην Καλλιδρομίου στα Εξάρχεια και οι 'Σεϋχέλλες' στην πλατεία Αυδή στο Μεταξιουργείο είναι δύο πραγματικά καλά εστιατόρια. Άμα λάχει, το πρώτο το λες και ταβέρνα. Οι ομοιότητες μεταξύ τους δεν είναι πολλές, αν εξαιρέσεις ότι και οι δύο σερβίρουν καλό φαγητό. Για παράδειγμα στο σέρβις (τόσο στη γρηγοράδα όσο και στην ευγένεια),  
οι 'Σεϋχέλλες' 
θα μπορούσαν να κάνουν λίγο καλύτερη δουλειά.

Τέλος πάντων, εδώ είμαστε για να γιορτάσουμε την καινούργια ομοιότητα των δύο εστιατορίων: βρίσκονται αμφότερα 
στη λίστα του Buzzfeed 
με τα 31 εστιατόρια απ' ολο τον κόσμο στα οποία πρέπει να πας (και να φας) όσο είσαι ζωντανός.

Ευχαριστούμε Buzzfeed, πάντα χαρά μας να βρισκόμαστε στις λίστες σου.

Λάτρεις του να το πηγαίνουμε ένα βήμα πιο κει, ρωτήσαμε φίλους, συναδέλφους και γνωστούς και χτίσαμε γρήγορα -αλλά όχι βιαστικά- μια λίστα με 12 ταβέρνες, μάλλον 'ψαγμένες' παρά ξακουστές, που πρέπει να τιμήσεις άμεσα.

Μπορεί να μην είναι όλες δίπλα στο σπίτι σου, αλλά είναι όλες στην Ελλάδα. Και έρχεται καλοκαίρι.

(Ελπίζουμε αυτό που τρέχει λίγο πιο κει να μην είναι ο συνειρμός που δεν έπιασες).

Το Κύμα, Κίμωλος

Το συγκεκριμένο εστιατόριο πάνω στο κύμα της Ψάθης, στο μικρό και χύμα λιμάνι της Κιμώλου αξίζει πολλά περισσότερα από μια απλή αναφορά. Στην πραγματικότητα μιλάμε για ένα από τα καλύτερα ψαροεστιατόρια των Κυκλάδων, με γκουρμέ εμπνεύσεις αλλά παραδοσιακή εξυπηρέτηση και γεύση. Φρέσκο ψάρι, θαλασσινά που σχεδόν μιλάνε και μια εξαιρετική ικανότητα στα ζυμαρικά που ως γνωστόν δεν είναι εύκολο να τα βρεις όπως πρέπει σε νησιά και γενικότερα στα πέριξ. Παπαρδέλες με μανούρα, στύρα για όσους ξέρουν από ψητό ψάρι και χταποδοσαλάτα με πλιγούρι είναι μερικά από τα must του καταλόγου. 
Μάνος Μίχαλος

 

Γιουβετσάκια

Αν σκεφτώ ποτέ "ελληνική κουζίνα" το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι η μάνα μου. Το δεύτερο πράγμα είναι τα "Γιουβετσάκια". Το μοναδικό μέρος στην Αθήνα (παλεύει χέρι με χέρι με την Παλιά Φάβα στο Φάληρο) που μπορεί να παίξει μονό πάνω από τις κατσαρόλες με την κυρά-Βούλα και να την νικήσει. Τα Γιουβετσάκια, λοιπόν, που αποτελούν ένα από τα καλύτερα κοινά μυστικά των νοτίων προαστίων σερβίρει ελληνικά πιάτα, όπως πρέπει να σερβίρονται. Ακολουθώντας την αγνή και παραδοσιακή συνταγή. Χωρίς γαστρονομικές ακροβασίες. Με προίόντα από κάθε γωνία της Ελλάδας, που δημιουργούν ένα "κανονικό" φαγητό. Κανονική χωριάτικη δηλαδή με γευστική ντομάτα. "Κανονικό" γιουβέτσι (σκοτώνω για γιουβέτσι - απλά ενημερώνω), "κανονικά" τηγανητά κολοκυθάκια. Κανονικά = σωστά = όπως πρέπει.  

Στέφανος Τριαντάφυλλος

Ιθώμης & Μορέως 20, Άνω Γλυφάδα

To Ρεμούτσικο

Δεν το λες και τεράστιο μυστικό, αφού και είναι διάσημο για το κοντοσούβλι του στα πέρατα της Αττικής και έχει ψηφιστεί από το κοινό ως Νο1 για τα παϊδάκια του. Μια all weather (βλέπε δυο τζάκια για το χειμώνα και υπέροχη αυλή για το καλοκαίρι) ανακαινισμένη αγροικία του 1900, σε απόσταση αναπνοής από την Βουλιαγμένης, με την οικογένεια που το έχει να παραδίδει μαθήματα για το πως κάνεις τον πελάτη να αισθάνεται μέρος της παρέας. 
Πάνος Κοκκίνης

Αγίου Δημητρίου 120, 210-9704515, Άγιος Δημήτριος

Καλύβας

Για τα παϊδάκια τα είπαμε. Το ίδιο και για τον Τέλη. Ή το Παραδοσιακό που μετακόμισε. Η λίστα είναι μεγάλη. Όρεξη να 'χεις (χμ...). Μπορεί να μην είναι ταβέρνα με την ακριβή έννοια του όρου, αλλά είναι ο απόλυτος προορισμός. Αν δηλαδή καταστρεφόταν ο κόσμος και θα έπρεπε να πάμε σ' ένα μαγαζί για να φάμε αυτός θα ήταν ο Καλύβας. Το κορυφαίο ψητοπωλείο της πρωτεύουσας. Που βρίσκεται εξάλλου και στην Νο1 περιοχή της Ελλάδος (και Νο5 του κόσμου σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα) το Κουκάκι. Ο Καλύβας, λοιπόν, βάζει σούβλες και μας κάνει να αναστενάζουμε. Είναι το μέρος που ο μοναδικός κανόνας για το σουβλάκι είναι ότι δεν υπάρχουν κανόνες. Θέλεις δηλαδή σουβλάκι με κοντοσούβλι (δική μου συνταγή: χοιρινό κοντοσούβλι, ντομάτα και σπιτική τυροκαυτερή); Δικό σου. Θέλεις με εξοχικό; Δικό σου; Με φρυγαδέλι; Δικό σου και πάλι; Με καλαμάκι; Με γύρο; Με κεμπάπ; Με κοκορέτσι; Να συνεχίσω;  
Στέφανος Τριαντάφυλλος

Γεωργίου Ολυμπίου 10, Κουκάκι

Η Μπακαλοταβέρνα

Πολύ πριν προσγειωθούν τα πρώτα στο τραπέζι, αυτό που καταλαβαίνεις αμέσως για την Μπακαλοταβέρνα είναι ότι έχει χαρακτήρα. Και ότι αν δεν σε πάει κάποιος έμπειρος από Χαλάνδρι, δύσκολα θα την ξεχωρίσεις ανάμεσα στις ατέλειωτες καφετέριες στους ατέλειωτους πεζόδρομους. Κοντοσούβλι με καραμελωμένα κρεμμύδια, τηγανητές πατάτες κατσαρόλας, ξύγαλο Σητείας, σιουφιχτά με στάκα, δυνατά μπριζολάκια και η λίστα με το τι πρέπει να δοκιμάσεις συνεχίζεται χωρίς να κουράζει. Όλο το παιχνίδι βέβαια παίζεται στο αν θα κάτσεις μέσα ή έξω. Αν κάτσεις μέσα, θα φας πολύ καλά, θα πληρώσεις πολύ λογικά και θα φύγεις. Αν κάτσεις έξω, θα συμβούν όλα αυτά με την ίδια σειρά, αλλά όσο ανοίγει ο καιρός, τόσο πιο δύσκολα θα σου κάνει καρδιά να φύγεις. 
Ηλίας Αναστασιάδης

Θουκυδίδου 5, Χαλάνδρι

Η ταβέρνα στα Κοκκινόγεια της Μάνης

Έχεις φτάσει στο Ακρωτήρι Ταίναρο, στο νοτιότερο σημείο της ηπειρωτικής Ελλάδας, κολυμπάς σε έναν από τους πιο όμορφους κολπίσκους της χώρας και αποφασίζεις ότι πρέπει όχι απλά να μείνεις εκεί, οφείλεις να ζήσεις εκεί. Το φαγητό σου θα το εμπιστευτείς σε μια καλή κυρία που έχει την ταβέρνα λίγο πριν τον κόλπο. Μια κυρία που φτιάχνει το δικό της σύγκλινο, της δική της κάπαρη τουρσί, τα δικά της καπαρόφυλλα. Είναι οι απλές γεύσεις σε αυτή τη ζωή που κερδίζουν τον ουρανίσκο, είναι οι απλοί άνθρωποι που θα κάτσουν παρέα σου να φάνε και να μοιραστούν την ιστορία τους. Τι παραπάνω θες από την σαλάτα της φωτογραφίας για να είσαι ευτυχισμένος; 
Χρήστος Χατζηιωάννου

Ο Καπετάν Νικόλας στα Κουφονήσια

Θ' απαρνηθώ τα άγια χώματα της Φιλαδέλφειας και τους μεζέδες στο κουτούκι του "Μίστερ Λουκιδέλη" (αν δεν έχεις πάει, κανονισέ το. τώρα.) κι αυτό γιατί, όταν μπαίνουν στη συζήτηση φρέσκια ψάρια, νησιώτικοι μεζέδες και το γαλαζοπράσινο φόντο της θάλασσας, όλα τ' άλλα μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα. Αν υποθέσουμε πως ήμουν καταδικασμένος θανατοποινίτης σε κάποια πολιτεία της Αμερικής, το τελευταίο μου γεύμα θα ήταν χωρίς δεύτερη σκέψη στον "Καπετάν Νικόλα" στα Κουφονήσια. Εκεί που βλέπεις/διαλέγεις τα πιάτα πριν τα παραγγείλεις, εκεί που το ψάρι μυρίζει Αιγαίο, εκεί που ο Καπετάν Νικόλας και τα παιδιά του βγάζουν μια ανεπιτήδευτη φιλόξενη ζεστασιά που αλλού δεν ξαναταματάδες, εκεί που το αυθεντικό νησιώτικο φαγητό γίνεται απόλαυση και το ταξίδι δεν θες να έχει γυρισμό. Εκεί που εν πάση περιπτώσει πρέπει να φας μια φορά στη ζωή σου.
 Γρηγόρης Μπάτης

Μπατζάβαλης

My kind of ταβέρνα. Από αυτές που πηγαίνεις τρως και μετά χρειάζεται κλαρκ για να σηκωθείς. Βρίσκεται σε ένα χωριό λίγο έξω από την Τραχεία, που είναι λίγο έξω από την Επίδαυρο. Διαθέτει δικό του χασάπικο (για όσους θέλουν να πάρουν δουλειά για το σπίτι - παλιό αστείο το ομοογώ) και κυρίως τις ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ μερίδες που είδες ποτέ. Η μπριζόλα θαρρείς ότι βγήκε από μαμούθ. Η τυροκαυτερή φτάνει για να κάνεις μερεμέτι σε όλο το σπίτι, αν δηλαδή σου ερχόταν ποτέ να κάνεις μερεμέτι με τυροκαυτερή στο σπίτι σου. Αν το κάνεις, θα ήθελα πολύ να δω και το υπόλοιπο σπίτι σου, Χάνσελ. Πατάτα σπιτική. Φετάρα με δικό της ταχυδρομικό κώδικα. Εκπληκτικά παιϊδάκια. Τουλάχιστον στο δικό μου "μικρό μαύρο βιβλίο" δεν μπορείς να λέγεσαι κρεατοφάγος και να μην έχεις επισκεφτεί τον Μπατζάβαλη.  
Στέφανος Τριαντάφυλλος

Καρατζάς, Αργολίδα

Το καφενείο της Ήβης

Δεν θα σου γεμίσει το μάτι γιατί είναι υπερβολικά μικρό, αλλά έτσι και την ώρα που περνάς φτιάχνει εκείνην φανταστική ομελέτα με τα λουκάνικα, δεν υπάρχει περίπτωση να μην τρέξεις προς το μέρος του. Οπωσδήποτε θα παραγγείλεις τσίπουρα (εκτός αν είσαι του ούζου, οπότε πάσο) και οπωσδήποτε θα αφήσεις την μαγείρισσα να επιλέξει τους μεζέδες που θα καταβροχθίσεις. Ξέρει αυτή. Πίστεψέ με. 
Έρρικα Ρούσσου

Ν. Αποστόλη 19 & Ήβης, Ψυρρή, 210-3232554

To Νegroponte στα Λαδάδικα

Σε ένα από τα πιο παλιά κτίρια στα Λαδάδικα (χτισμένο το 1888), που ήταν κάποτε ακόμα και οίκος ανοχής, δεσπόζει αυτό το ξεχωριστό οινομαγειρείο. Παραδοσιακά πιάτα, λιτές γεύσεις, αγνά υλικά, σπιτικό φαγητό, είναι ο συνδυασμός της επιτυχίας του. Τα τηγανιτά κεφτεδάκια και η χοιρινή τηγανιά είναι τα πιάτα που κάθε παρέα δεν ξεχνά να παραγγείλει, ενώ το τραπέζι συνοδεύει βιολογικό κρασί ή ρακί.
 Δώρα Τσαμπάζη

Αιγύπτου 24, Λαδάδικα,τηλ. 2310-523571

Η Κληματαριά στο Νέο Ψυχικό

Ιδανική για γλυκά καλοκαιρινά βράδια. Βρίσκεται πάνω στην πλατεία Ελευθερίας και τιμάει το όνομά της, αφού σκεπάζεται από μια κληματαριά που προσφέρει την απαραίτητη δροσιά. Να δοκιμάσεις κρέας και ιδιαίτερα την μπριζόλα του κι αν πας Σαββατοκύριακο να πάρεις οπωσδήποτε κοντοσούβλι.
 Κωνσταντίνος Αμπατζής

Κωστή Παλαμά 29, Νέο Ψυχικό

Μινιόν

Κάτω από το Συντριβάνι, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, βρίσκεται μισοκρυμμένη η πλατεία Δέλλιου. Και οι καραμελωμένες πατάτες και το πιο ωραίο λαχματζούν. Συγγνώμη, προτρέχω. Στην πλατεία Δέλλιου λοιπόν θα βρεις "τραπεζάκια έξω" και αρκετές επιλογές. Εμείς θα σου προτείνουμε το Μινιόν, γιατί... καραμελωμένες πατάτες και λαχματζούν. Και σουτζουκάκια. Και αλμυρό κανταΐφι. Και καβουρμάς. Και ρακί παιδιά, μην ξεχάσουμε τη ρακή. 
Μαρίνα Καρπόζηλου

Καμβουνίων 8, Θεσσαλονίκη

Το Στέκι του Ψαρά στην Σαντορίνη

Οι ντόπιοι την αποκαλούν "ταβέρνα της γιαγιάς". Δεν είμαι σίγουρος αν αυτό κολακεύει πολύ την καλοκάγαθη γιαγιά που κρατάει το μαγαζί με τη φαμίλια της μιας και είναι νεότατη. Ελάχιστα τραπεζάκια στριμωγμένα σε έναν μισθωμένο χώρο στο λιμάνι της Βλυχάδας, δίπλα ακριβώς στις βάρκες των ψαράδων. Υπάρχουν πολύ καλές ταβέρνες στην Βλυχάδα με τρομερό ψάρι που φέρνουν κάθε μέρα τα καίκια. Αλλά στης γιαγιάς θα βρεις σπιτικό φαγητό, θα βρεις νοστιμιές που θα σου έφτιαχνε η μαμά σου. Δεν είμαι σίγουρος αν είναι πράγματι στέκι ψαράδων ή απλά το στέκι των ντόπιων. Ξέρω όμως ότι θα φας πατάτα τηγανητή που δεν έχεις ξαναφάει και λιχουδιές της Σαντορίνης που δεν έχεις ούτε ονειρευτεί. Χρήστος Χατζηιωάννου

Τσιζ Μπιζ

Απέναντι από την κεντρική πύλη του Μπιτ Παζάρ θα δεις πολύχρωμες καρέκλες και τραπέζια διακοσμημένα με φύλλα το περιοδικό Εικόνες. Δεν χρειάζεται πολλή σκέψη, απλά κάθεσαι και παραγγέλνεις. Ο κατάλογος χωρισμένος σε "ζεστά", "κρύα" "σαλάτες" "ψαρομεζέδες" και "κρεατομεζέδες" θα σε διευκολύνει ακόμα περισσότερο. Φέτα τηγανητή με ρακόμελο, καβουροσαλάτα mojito, τυρολούκουμα λαχανικών, εδώ δεν υπάρχουν SOS, παρά μόνο αγαπημένα.
 Μαρίνα Καρπόζηλου

Καρμπολά 2 με Τοσίτσα, Θεσσαλονίκη

Το Κουτούκι

Θα μπορούσα να την αγαπήσω μόνο και μόνο επειδή λέγεται Κουτούκι, για έναν ανεξήγητο λόγο τρέφω μια ιδιαίτερη αδυναμία στη λέξη αυτή. Την αγαπάω όμως και για την αυλή της, το παλιακό της στιλ και το απίστευτο πιάτο που λέγεται Αβάπτιστο. Όλα ωραία είναι δηλαδή, αλλά αν πας προς τα εκεί, μην κάνεις το λάθος να μην πάρεις αυτές τις μικρές μπουκίτσες κρέατος που συνδυάζονται φανταστικά με μικρές μπουκίτσες ψημένου τυριού. Ένα Ε-Π-Ο-Σ.  
Κωνσταντίνος Αμπατζής

Κηφισίας 308 και Κρήτης, Κηφισιά

 

Το Ελαϊκόν

Δεν έχεις φάει καλύτερα πανσετάκια. Δεν έχεις. Με ρακή συνοδεία και έντεχνο ρεπερτόριο στα decks. Εκ πρώτης όψεως, το μαγαζί θα σου φανεί σαν μία ακόμη ταβέρνα που σιγά, τι το ιδιαίτερο μπορεί να έχει. Ένα έχω να πω, επειδή το φαγητό της είναι πραγματικά καλό και επειδή αποκλείεται να πάει το μυαλό σου γι αυτό που έρχεται, έχω να σου δώσω μία και μοναδική συμβουλή: Κράτησε χώρο για το γλυκό. Και παράγγειλε μπανόφι. Ναι, μπανόφι. Είναι συνταγή του μαγαζιού και είναι φα ντα στι κό.  

Έρρικα Ρούσσου

Ευαγγελικής Σχολής 10-12, Πλατεία Αγ. Λαζάρου, 210-7669300, Βύρωνας