Ο Χαλβάς της Ρήνας από τον Οδηγό Μαγειρικής του Ν. Τσελεμεντέ

Ο Χαλβάς της Ρήνας δεν είναι χαλβάς αλλά ένα υπέροχο, αφράτο ραβανί με άρωμα κανέλας, η συνταγή είναι από τον Οδηγό Μαγειρικής του Ν. Τσελεμεντέ!

Ο Τσελεμεντές δεν ξεκίνησε σαν σπουδαίος μάγειρας αλλά σαν Food lover μελέτησε την τέχνη της μαγειρικής, εξελίχθηκε σαν μάγειρας και κατόπιν σε αρχιμάγειρα.
Οδηγήθηκε πέρα από τα Ελληνικά σύνορα όπου και επιστρέφοντας έφερε μαζί του πολλές γνώσεις και τεχνικές, φυσικά την προφανώς αγαπημένη του γαλλική κουζίνα και χάρισε απλόχερα στην Ελληνίδα νοικοκυρά το «προικό» βιβλίο μαγειρικής, τον Τσελεμεντέ.

Ο λατρεμένος Foodie έμελλε να «εξοριστεί» στην εξέλιξη της οικιακής μαγειρικής τα επόμενα χρόνια και ειδικά μετά το 1990, ο οδηγός μαγειρικής του Τσελεμεντέ θεωρούνταν ένα βιβλίο όπου οι συνταγές του δεν ταίριαζαν στις διατροφικές συνήθειες καθώς πλέον συνιστούσαν έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής ενάντια στα πλούσια, «βαριά» φαγητά και γλυκά που περιλάμβανε, αυτό όμως που καμία αλλαγή δεν κατάφερε να εξαλείψει, ήταν να παραμείνει το όνομά του συνώνυμο κάθε βιβλίου μαγειρικής.

Ο Νικόλαος Τσελεμεντές ήταν ένα βήμα παραπέρα έφερε την αλλαγή, έμαθε στους Έλληνες αναγνώστες του την πιο αγαπημένη όλων των εποχών την μπεσαμέλ, τις γαλλικές ζύμες και την επιτυχημένη σπιτική μαγιονέζα.

Έμαθε στην Ελληνίδα νοικοκυρά να βλέπει πέρα από το κατεστημένο της ως τότε τοπικής μαγειρικής, κάτι για το οποίο κατηγορήθηκε αλλά αυτό ήταν τότε στην «μόδα», όπως σήμερα είναι στην μόδα η βρώμη, όπως πριν 10 χρόνια υπήρξε το madness για την κρέμα γάλακτος που χώραγε παντού και πριν μια 5ετία η ρόκα-παρμεζάνα (όσο και να θέλουμε να τα ξεχάσουμε όλα αυτά δεν γίνεται).

Ο Τσελεμεντές όμως δεν έφερε μόνο την «ξένη» κουζίνα στην Ελλάδα αλλά μετέφρασε τις συνταγές της Ελληνικής κουζίνας στα Αγγλικά και κυκλοφόρησε στο εξωτερικό το βιβλίο Greek Cookery.

Υπήρξε πηγή έμπνευσης για την Ελληνική γαστρονομία και η Ελληνική γαστρονομία αλλά και Ελληνίδα νοικοκυρά ευγνώμονες για την ύπαρξή του!

Το 1987 έπιασα στα χέρια μου τον Τσελεμεντέ, η μάνα μου τον έκρυβε ψηλά σε ένα ντουλάπι γιατί ήταν δώρο γάμου και γι’ αυτήν περιττό, αφού ήξερε να μαγειρεύει.

Όταν ψήλωσα εκείνο το καλοκαίρι αρκετά για να ανοίγω το συρτάρι, μόλις κοιμόταν τον ξεφύλλιζα ασταμάτητα ξανά και ξανά, τα περισσότερα φαγητά δεν τα ήξερα αλλά ήξερα την μπεσαμέλ, η σελίδα εκεί ήταν τσακισμένη αλλά μόνο σε αυτή την συνταγή…

Μετά έπαιρνα το μολύβι και έβαζα κουκίδα δίπλα στην συνταγή που θα ήθελα να δοκιμάσω και τον ξανάβαζα στην θέση του.

Το επόμενο καλοκαίρι ήθελα να φτιάξω ζελέ με φρούτα αλλά δεν καταλάβαινα τι ήταν η ζελατίνη φανταζόμουν ότι ήταν το έτοιμο ζελέ άρα αυτό ήξερα να το φτιάξω έτσι και αλλιώς, οπότε αποφάσισα να φτιάξω χαλβά της Ρήνας, μου άρεσε και ο χαλβάς και το όνομα, βέβαια δεν τον έφτιαξα γιατί δεν είχαμε αμύγδαλα, τελικά έφτιαξα εκείνη την πουτίγκα με το ψωμί που ήταν το πιο εύκαιρο υλικό, μαζί με τις σταφίδες, την ζάχαρη και τα αυγά.

Ο Τσελεμεντές έπαψε να μπαίνει στο ντουλάπι ήταν πια δικός μου. Κάποια στιγμή η μαμά τον «δάνεισε» στην νονά μου, εκείνη την μέρα έκλαιγα ασταμάτητα γιατί έχασα 2 πολύτιμα πράγματα το αγαπημένο μου βιβλίο και την κούκλα μου την Ροζίτα, που και αυτή την «δάνεισε» στην κόρη της νονάς, για να σταματήσω την γκρίνια ο πατέρας μου υποσχέθηκε να μου πάρει άλλον Τσελεμεντέ και όντως μου έφερε ένα βαρύ ασήκωτο βιβλίο κόκκινο, την «Οικογενειακή Κουζίνα του Κ. Μάρκου» και τότε ήταν που νόμιζα ότι ο Τσελεμεντές ήταν βιβλίο μαγειρικής!

Ότι ο Τσελεμεντές ήταν μάγειρας και όχι βιβλίο το έμαθα μόνη μου αρκετά μεγάλη, πάντα γκρίνιαζα ότι μου στέρησαν το πρώτο μου βιβλίο μαγειρικής και πριν 10 χρόνια ήρθε ο πατέρας μου με τον Τσελεμεντέ στα χέρια… μόνο που ήταν πράσινος και στην καθαρεύουσα.

Πριν μερικά χρόνια τρώγοντας κάπου στην Σίφνο και συζητώντας για φαγητό, η κυρία Μαρία μου είπε με περηφάνια ότι ο Τσελεμεντές ήταν από την Σίφνο, την ιστορία για το σπίτι του και ότι στην Απολλωνία έχει το Μουσείο που είχε εκθέματα σχετικά με τον Τσελεμεντέ , επίσης ότι έχουν μερικά χρόνια που κάνουν στις αρχές Σεπτέμβρη και το Φεστιβάλ Κυκλαδικής Γαστρονομίας για να τιμήσουν τον Νικόλαο Τσελεμεντέ.

Πήγα άμεσα στην Απολλωνία να δω τα εκθέματα, οι φωτογραφίες απαγορεύονταν, τους εξήγησα ότι τις ήθελα για το blog και μου επέτρεψαν να βγάλω μόνο μία-δύο όποιες ήθελα.

Anyway προχτές έφτιαξα τον χαλβά της Ρήνας, με κάμποσα χρόνια καθυστέρηση, θυμήθηκα αυτή την ιστορία που για μένα ήταν η σημαντική αφορμή να αγαπήσω με την μαγειρική και κατόπιν με το Food blogging.

Αν ο Τσελεμεντές ζούσε σήμερα και έκανε ακριβώς το ίδιο με τότε, χρησιμοποιώντας όμως τα ηλεκτρονικά μέσα, σίγουρα θα ήταν ένας κορυφαίος Food blogger, η σελίδα του με τεράστια επισκεψιμότητα για το «ιδιαίτερο» της περιεχόμενο, σίγουρα θα ήταν μεταφρασμένη σε 2 γλώσσες την αγαπημένη του Γαλλική και αγγλικά, προφανώς εμείς οι υπόλοιποι Food bloggers θα τον είχαμε πρότυπο, θα «ζηλεύαμε» την επιτυχία του και θα τρώγαμε την σκόνη του.

Ο Χαλβάς της Ρήνας

° Προετοιμασία: 5′ ° Έτοιμο σε: 60′ ° Μερίδες: 12

Υλικά
για την ζύμη
> 230 gr. σιμιγδάλι ψιλό
> 80 gr. αμυγδαλόψιχα
> 115 gr. βούτυρο + 3 κουταλιές της σούπας επιπλέον για το ταψί
> 180 gr. ζάχαρη
> 4 αυγά
> 1 κάψουλα βανιλλίνη
> 1 κουταλάκι του γλυκού κανέλα

για το σιρόπι
> 400 gr. ζάχαρη
> 420 ml. νερό
> 2-3 κουταλιές της σούπας ανθόνερο
> Φλούδες εσπεριδοειδών
> 1 ξυλάκι κανέλα

Εκτέλεση βήμα-βήμα

Αφήνουμε το βούτυρο και τα αυγά να έρθουν σε θερμοκρασία δωματίου και προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180^ο C.
Στο μίξερ χτυπάμε το βούτυρο με την ζάχαρη για 7-8 λεπτά μέχρι να γίνει το μείγμα αφράτο και λευκό.

Προσθέτουμε τα αυγά ένα ένα, χαμηλώνοντας την ταχύτητα του μίξερ και προσθέτουμε την βανιλλίνη.

Σε ένα μπωλ ανακατεύουμε το σιμιγδάλι, την αμυγδαλόψιχα, την κανέλα και τα προσθέτουμε στο αφράτο μείγμα, ανακατεύοντας απαλά με σπάτουλα μέχρι να ενσωματωθούν και να ομογενοποιηθούν σε μια ζύμη.

Αλείφουμε ένα ταψί ή ένα πυρέξ με τις 3 κουταλιές βούτυρο και ρίχνουμε μέσα το μείγμα, το ταψί που θα χρησιμοποιήσουμε πρέπει να έχει τέτοιο μέγεθος ώστε να είναι η ζύμη να έχει περίπου 2,5 δάχτυλα ύψος.

Ψήνουμε για 40-45 περίπου λεπτά, μέχρι να η επιφάνεια να πάρει χρυσό χρώμα.

Ταυτόχρονα ετοιμάζουμε το σιρόπι, βράζοντας όλα τα υλικά, εκτός από το ανθόνερο, για 5 λεπτά.
Προσθέτουμε το ανθόνερο μόλις το σιρόπι είναι χλιαρό.

Βγάζουμε τον χαλβά από τον φούρνο και χαράζουμε με κοφτερό μαχαίρι σε 12 κομμάτια.

Κουταλιά-κουταλιά σιροπιάζουμε τον χαλβά με προσοχή να μην χαλάσει η κρούστα του.

Ο χαλβάς τρώγεται ζεστός και κρύος!

Tips:
– Αν θέλετε πασπαλίστε την επιφάνεια με χοντροσπασμένο αμύγδαλο.
– Αν δεν έχετε αμύγδαλο χρησιμοποιήστε καρύδι.
– Το αμύγδαλο πρέπει να είναι ασπρισμένο, εγω χρησιμοποίησα μισό ασπρισμένο και μισό με την φλούδα.
– Αν θέλετε μπορείτε να προσθέσετε λίγο ξύσμα λεμονιού άλλα όχι αρκετό ώστε να καλύψει την γεύση της κανέλας.
– Αυτό το γλύκισμα είναι τέλειο και για παντεσπάνι.

 

πηγη