Κουραμπιέδες

Οι κουραμπιέδες  αποτελούν ανασπόσπαστο κομμάτι της γαστρονομικής κουλτούρας μας.
Το γλυκό της παράδοσης, της απόλαυσης, της χαράς κάθε νοικοκυράς, οι περισσότερες νοικοκυρές με περηφάνια σερβίρουν έναν κουραμπιέ σε όποιον επισκεφθεί το ζεστό σπιτικό της, περιμένοντας να ακούσουν την μαγική φράση «θέλω την συνταγή»!

Μπορεί βέβαια τους κουραμπιέδες να τους έχεις συνδέσει με την γιορτή των Χριστουγέννων αλλά αν εξετάσουμε καλύτερα το πράγμα, οι κουραμπιέδες στην παράδοση και την λαογραφία μας είναι το απόλυτο γιορτινό γλύκισμα, που ψήνεται και σερβίρεται όλο τον χρόνο και όχι μόνο τα Χριστούγεννα, για παράδειγμα ο γαμήλιος κουραμπιές ή της βάφτισης αλλά και ο Πασχαλινός κουραμπιές, ειδικά στα νησιά οι κουραμπιέδες αποτελούν ένα γλύκισμα, με αρκετές παραλλαγές, παντώς καιρού μαζί με τις αγαπημένες δίπλες!

Ο κουραμπιές σαν λέξη προέρχεται από τα βάθη της Ανατολής, kurabiye. Αυτό το «ξερό μπισκότο» αφού χρησιμοποιήθηκε, όπως λέγεται, για να χορταίνουν κάποτε οι στρατιώτες, αργότερα και στην εξέλιξή του μέχρι σήμερα εμπλουτίστηκε με ζάχαρες, αμύγδαλα, λογιών-λογιών βουτύρατα, αρωματικά, για να φτάσει σήμερα να έχει παραλλαγές και εκδοχές όπως σοκολάτα, αρωματικά και μπαχαρικά, μέλι, διάφορους ξηρούς καρπούς, άλλες λιπαρές ουσίες, superfoods (γκότζι μπέρι, σπόρους τσία, κράμπερις, αλεύρα ασυνήθιστα) ακόμη και στέβια.

Μπορεί να υπάρχουν πολλές παραλλαγές για κουραμπιέδες και δεν θέλω να σας την «χαλάσω» όμως δεν υπάρχουν light κουραμπιέδες και «υγιεινοί», ούτε κουραμπιέδες της πρωτάρας.
Για όσους πρέπει να προσέχουν την διατροφή τους θα φάνε με μέτρο, για όσους έχουν θέμα υγείας που έχει σχέση με την ζάχαρη θα ακολουθήσουν την συμβουλή του γιατρού τους και για την πρωτάρα υπάρχει πάντα η πρώτη φορά που μπορεί να έχει και λόγο η αποτυχία!

Διαβάζουμε συχνά για μυστικά σε μια συνταγή, πόσο μάλλον για την συνταγή για κουραμπιέδες!
Οι κουραμπιέδες χρειάζονται καλό βούτυρο χωρίς δεύετρη σκέψη, πρόβειο ή αγελαδινό ή ακόμη και μια μίξη των δύο, παλαιότερα η γλίνα ήταν το βασικό συστατικό τους, χτύπημα καλό με την ζάχαρη, απαραίτητο!
Το πρόβειο βούτυρο δίνει μια τραγανή υφή και αφράτη ενώ το αγελαδινό τύπου Κερκύρας πιο «μαλακή» σαν μπισκότο.
Χρειάζονται ένα σωστά καβουρντισμένο αμύγδαλο, που το καλύτερο είναι να μπει ολόκληρο αλλιώς πολύ χοντροκομμένο.
Το μπράντυ ή το Μεταξά, προσωπικά, το θεωρώ βασικό συστατικό μαζί με το μοσχοκάρυδο και το μαλακό αλεύρι.
Η δική μου συνταγή έχει αυγά και ελάχιστο ξύσμα λεμονιού.
Το σχήμα είναι θέμα γούστου, όπως και τα αρώματα η αλισίβα δεν είναι απαραίτητη εφόσον δεν έχεις δυνατότητα να φτιάξεις την δική σου, όμως αν θες δες εδώ πόσο εύκολο είναι, η αλισίβα δεν αρωματίζει, δίνει πιο τραγανό αποτέλεσμα.

Θυμήθηκα επίσης σε έναν παλιό Καζαμία, ξέρεις εκείνο το Πρωτοχρονιάτικο βιβλιαράκι ποικίλης ύλης, που μαζί με το λαχείο ήταν από τις must αγορές της Πρωτοχρονιάς, να δίνει συνταγή για κουραμπιέδες με νέα φυτίνη, πόσο «φανταστικό» όμως που θεωρούσαν σχεδόν όλες οι νοικοκυρές οτι πρόκειται όχι για φυτικό αλλά ζωικό προϊόν, το οποίο μάλιστα και νήστευαν;

Κατά την γνώμη μου επίσης ωραίοι κουραμπιέδες που έχω φάει είναι αυτοί της Νέας Καρβάλης, μάλλον θα τους φτιάξω για την Πρωτοχρονιά από την Στέλλα Σπανού και το βιβλίο της Καβάλας Γεύσεις για να θυμηθώ τα παιδικά μου χρόνια, αφού στο παντοπωλείο της γειτονιάς ήταν best seller, το 1988 δίναμε 20 δραχμές και παίρναμε έναν κουραμπιέ.

Πάντως αν θέλεις να φτιάξεις κουραμπιέδες για πρώτη φορά μην διστάσεις και ακολούθησε μια συνταγή από κάποιον που εμπιστεύεσαι, πειραματίσου και στα επόμενα χρόνια θα φτιάχνεις τους αγαπημένους σου κουραμπιέδες, όπως ακριβώς τους θες!

Κουραμπιέδες vs Μελομακάρονα
Αλήθεια εσύ προτιμάς τα μελομακάρονα ή τους κουραμπιέδες;
Στο δικό μας σπιτικό μέχρι την ημέρα των Χριστούγεννων τρώμε και τρώγαμε μόνο μελομακάρονα, ενώ οι κουραμπιέδες ήταν το γλυκό μετά τα Χριστούγεννα.
Αυτό ήταν μια συνήθεια που δεν είχε κάποιο ουσιαστικό λόγο να «υπάρχει», απλά μια εσωτερική οικογενειακή παράδοση που ήθελε το μελομακάρονο να είναι το γλυκό της νηστείας πριν τα Χριστούγεννα.

Φυσικά στο «γνωστό» ντουλάπι φυλάγονταν και το τεράστιο κουτί με τους κουραμπιέδες για τους ξένους, και ενώ οι μελομακαρονάδες του σπιτιού απολάμβαναν «ελεύθερα» το αγαπημένο τους γλυκό, εγώ με τον μπαμπά τρώγαμε από ένα κουραμπιέ κάθε μέρα στα κρυφά και κάθε χρόνο το μικρό μας μυστικό προδίδονταν από τις «αχνισμένες» μας μπλούζες και πρόσωπα.

Μάλλον ανήκω στην κατηγορία κουραμπιεδού χωρίς όμως να μπορώ να αντισταθώ σε ένα υπέροχο μυρωδάτο και τέλεια μελωμένο μελομακάρονο, το ίδιο πιστεύω οτι συμβαίνει με τους περισσότερους, γι΄αυτό ας πάψει η γλυκιά αυτή κόντρα.

Enjoy!

---

Κουραμπιέδες
•Προετοιμασία: 30′ •Έτοιμο σε: 4 ώρες •Ποσότητα: 50 κομμάτια •Επίπεδο Δυσκολίας: Μέτριο

Υλικά
500 gr. βούτυρο πρόβειο ή γάλακτος
350 gr. αμύγδαλα
800 gr. αλεύρι μαλακό
110 gr. ζάχαρη άχνη
50 ml. κονιάκ
50 ml. ανθρακούχο νερό παγωμένο ή 50 ml. αλισίβα
1 ολόκληρο αυγό
2 κρόκους αυγών
½ κουταλάκι του γλυκού ξύσμα λεμονιού
½ κουταλάκι του γλυκού μοσχοκάρυδο
1 κουταλάκι του γλυκού σόδα
2 κάψουλες βανίλιας ή λοβό βανίλιας

για το πασπάλισμα
Άχνη ζάχαρη
1 κουταλιά της σούπας νισεστέ ή κόρν φλάουρ
½ κάψουλα βανιλλίνης

Εκτέλεση Συνταγής Βήμα-Βήμα

Η ζύμη
Καβουρδίζουμε το αμύγδαλο,στον φούρνο στους 160°C για 8 λεπτά ή αλλιώς σε ένα τηγάνι για μερικά λεπτά.
Μπορούμε το αμύγδαλο να το αφήσουμε ολόκληρο ή να το σπάσουμε σε χοντρά κομμάτια.

Στο μίξερ χτυπάμε το βούτυρο, την βανίλια και τα 110 gr. άχνη μέχρι να ασπρίσουν και να αφρατέψουν πολύ καλά, περίπου 15-20 λεπτά.

Προσθέτουμε το αμύγδαλο.
Προσθέτουμε τα αυγά και 2 κουταλιές της σούπας αλεύρι.
Προσθέτουμε την σόδα στο κονιάκ ανακατεύουμε και τα προσθέτουμε στο μείγμα μαζί με την αλυσίβα, το μοσχοκάρυδο και το ξύσμα λεμονιού.

Σταματάμε το χτύπημα και προσθέτουμε το αλεύρι σταδιακά μέχρι να ενσωματώσουμε στην ζύμη όλο το αλεύρι, μπορεί να χρειαστεί επιπλέον αλεύρι.
Ζυμώνουμε μέχρι να σχηματιστεί μία αφράτη βουτυράτη ζύμη που θα ξεκολλάει από τα χέρια μας!

Πώς θα πλάσουμε τους τέλειους κουραμπιέδες
Πλάθουμε κουραμπιέδες σε στρογγυλό σχήμα ή με κουπ πάτ κόβουμε τον κουραμπιέ στο σχήμα που θέλουμε, αφού ανοίξουμε την ζύμη με πλάστη πάχους 1-1,5 εκατοστό περίπου.

Για τους κουραμπιέδες η ζύμη θα πρέπει να έχει βάρος:
Mικρά κουραμπιεδάκια-μπουκίτσες 10 gr.
Μεσαίου μεγέθους 15-18 gr.
Μεγάλου μεγέθους 20 gr.

Tο ψήσιμο
Τους τοποθετούμε σε αντικολλητικό ταψί και τους ψήνουμε για 30-35′ λεπτά στους 165°C τους μεγάλους, μέτριους 25 λεπτά και τους μικρούς 20-22 λεπτά.
Βέβαια οι χρόνοι ψησίματος μπορεί να διαφέρουν από φούρνο σε φούρνο.

Πώς αχνίζουμε – πασπάλιζουμε με άχνη ζάχαρη
Μόλις βγάλουμε τους κουραμπιέδες τους ακουμπάμε σε σχάρα να κρυώσουν για 1-2 ώρες.
Σε ένα μπωλ ανακατεύουμε την άχνη, το νισεστέ και ½ από την κάψουλα της βανιλλίνης.

Κατόπιν σε ένα ταψί στρώνουμε ένα παχύ στρώμα κοσκινισμένης άχνης.
Βάζουμε τους κουραμπιέδες σε αραιή σειρά και πασπαλίζουμε άχνη με μία σίτα.

Τέλος σε ένα μπώλ βάζουμε άχνη τους βουτάμε πάλι,τους τινάζουμε και τους τοποθετούμε σε μία πιατέλα!

Σημειώσεις για την συνταγή:
1. Μην παραλείψεις να χτυπήσεις το βούτυρο με την άχνη για τουλάχιστον 15 λεπτά
2. Φρόντισε να έχεις προθερμάνει πολύ καλά τον φούρνο
3. Αν θέλεις να ψηθούν τέλεια, ομοιόμορφα κόψε ισόποσους κουραμπιέδες
4. Το αλκοόλ μπορεί να είναι και λικέρ μαστίχα ή αμαρέτο, αυτό είναι δική σου επιλογή
5. Μπορείς να ραντίσεις με ανθόνερο ή ροδόνερο.
6. Αν θέλεις χρησιμοποίησε ένα λοβό-φασόλι βανίλιας για υπέροχο, πλούσιο αρωμα βανίλιας, τον λοβό μην τον πετάξεις αρωμάτισε την άχνη που θα χρησιμοποιήσεις για το άχνισμά τους. Ρίξε την άχνη σε βάζο που κλείνει ερμητικά και τοποθέτησε μέσα το φασόλι βανίλιας, κλείσε για 2-3 ημέρες το βάζο και άνοιξέ το όταν τους αχνίσεις.
7. Άσε τους κουραμπιέδες να στεγνώσουν-κρυώσουν πολύ καλά πριν τους αχνίσεις για να μην «κρυσταλλώσει» η ζάχαρη και κάνει την υγρή κρούστα.
8. Το βούτυρο είναι βασικό συστατικό, εκτός αν σκοπεύεις να φτιάξεις κουραμπιέδες λαδιού.
9. Το μοσχοκάρυδο και το ξύσμα είναι προαιρετικό, όμως το μοσχοκάρυδο τους δίνει μια υπέροχη «ζεστασιά» στο άρωμα.

 

Πηγη